آنزیم ها
آنها پروتئین هایی هستند که واکنش های بیوشیمیایی را کاتالیز می کنند و باعث تسریع تخریب سایر پروتئین ها، لیپیدها و کربوهیدرات هایی می شوند که لکه ها را تشکیل می دهند . در حضور آنزیم ها می توان مقدار سورفکتانت ها را کاهش داد. آنها زیست تخریب پذیر هستند و اجازه می دهند کثیفی در دماهای پایین تر حذف شود و در نتیجه باعث صرفه جویی در انرژی می شود. آنها مشکلات خاصی ایجاد نمی کنند، نشان داده شده است که آنزیم ها دارای مشخصات سم شناسی بسیار ایمن هستند، سموم تولید نمی کنند و برای سیستم آبی آلاینده نیستند. بنابراین می‌توانید با خیال راحت یک شوینده حاوی آنزیم بخرید، البته اگر گیاه‌خوار نیستید.
آنزیم های موجود در مواد شوینده به سلولاز، آمیلاز، پروتئاز و لیپاز تقسیم می شوند.
سفید کننده ها
شناخته شده ترین آن سفید کننده است که به طور سنتی در قبل از خیساندن یا پیش شستشو در ماشین لباسشویی استفاده می شود. از جنبه های مثبت این محصول می توان به هزینه بسیار پایین، لکه بری بالا و قدرت ضدعفونی آن اشاره کرد. موارد منفی، تهاجمی شدید روی رنگ ها و پارچه ها و خطر آن است، در واقع بر اساس غلظت آن می تواند خورنده، تحریک کننده برای چشم، پوست و بلعیدن باشد.
سفید کننده "لطیف" نیز وجود دارد: یک محصول مایع مبتنی بر پراکسید هیدروژن. همچنین می توان از آن بر روی لباس ها و پارچه های رنگی مانند پشم و ابریشم استفاده کرد و آن را مستقیماً روی لکه ها یا در لباس های معمولی با مواد شوینده قرار داد. با این حال، این یک افزودنی تهاجمی و آلوده کننده است. بهتر است سدیم پرکربنات را به سفید کننده ترجیح دهید که به انسان و محیط زیست آسیبی نمی رساند. (! کربنات سدیم را با سدیم بورات اشتباه نگیرید که در عوض یک ترکیب تحریک کننده است!)

محصولات پیش شستشو و لکه بر
آنها قبل از اقدام به شستشوی معمولی با دست یا در ماشین لباسشویی، درمان لکه ها یا کثیف ترین مناطق پارچه مانند سرآستین و گردن استفاده می شوند. چوب صابون مارسی یکی از سنتی‌ترین صابون‌ها است اما در سال‌های اخیر با محصولات بهداشتی مایع، ژل‌ها یا اسپری‌هایی به آن ملحق شده است که این مزیت را دارد که پس از استفاده، پارچه را مالش نمی‌دهد و روی لکه‌هایی با طبیعت متفاوت اثر می‌گذارد. این لکه‌برها کاملاً مؤثر به نظر می‌رسند، اما اکثراً حاوی روشن‌کننده‌های نوری هستند که بدون پاک کردن لکه‌ها را «پوشانده» می‌کنند (انعکاس نور آبی که باعث تشخیص لکه نمی‌شود) و همچنین اغلب روی پوست بسیار تهاجمی هستند و خیلی اکولوژیک نیستند. . مواد ضدعفونی کننده و ضدعفونی کننده
آنها برای ضد عفونی کردن لباس‌ها با از بین بردن میکروب‌هایی که می‌توانند روی لباس‌های کثیف تکثیر شوند، استفاده می‌شوند.
مواد شیمیایی ضدعفونی کننده ای که در بازار یافت می شوند اغلب بسیار خوب عمل می کنند اما آلوده کننده هستند زیرا حاوی موادی هستند که برای محیط زیست مضر هستند و مهمتر از همه، همین مواد می توانند در الیاف پارچه باقی بمانند و باعث ایجاد حساسیت یا مشکلات پوستی برای کودکان شوند. برای کسانی که پوست زیادی دارند.لطیف. برای مراقبت از پوشک های قابل شستشو، استفاده از ناپیسان و سایر افزودنی های ضد عفونی کننده، سفید کننده ها و لکه برها به شدت ممنوع است.
صابون ها و مواد شوینده
مواد کف دار برای از بین بردن چربی
حضور صابون ها و مواد شوینده در زندگی روزمره آنقدر آشکار است که معتقدیم همیشه همین بوده است. در گذشته از خاکستر، نمک و عصاره‌های گیاهی استفاده می‌شد، در حالی که تنها از قرن نوزدهم بود که روش‌های صنعتی برای تولید مواد شوینده کشف شد، به طوری که شستشو و شستشو به روش‌های گسترده‌ای برای بهداشت بهتر تبدیل شد.
از خاکستر تا مواد شوینده
برای قرن ها، شستن لباس ها به معنای افزودن خاکستر (که حاوی کربنات پتاسیم است) یا ناترون (یعنی کربنات سدیم استخراج شده از دریاچه های نزدیک نیل) به آب بوده است: این مواد قلیایی ( اسیدها و بازها ) هستند و توانایی حل کردن کثیفی را دارند. تشکیل چربی ها علاوه بر این، می توان از کرم صابون استفاده کرد - یک گیاه بسیار رایج که ریزوم آن حاوی ساپونین، یک سورفکتانت و ماده شوینده است. با این حال، تمام این مواد کمکی اثر شوینده آب، پارچه ها را خورده کردند.
صابون از زمان های قدیم با مخلوط کردن خاکستر و آهک با چربی های حیوانی یا گیاهی تهیه می شد و عمدتاً به عنوان یک لوازم آرایشی استفاده می شد. در قرون وسطی، مارسی به یک مرکز تولید تبدیل شد، از این رو نام صابون معروف مارسی را به خود اختصاص داد.
اما این نوآوری در نیمه اول قرن نوزدهم رخ داد، زمانی که شیمیدان فرانسوی میشل اوژن شورول فهمید که صابون نمکی است که از اثر یک قلیایی (یعنی یک باز) بر روی یک اسید چرب طبیعی به دست می آید. سپس تولید صنعتی آغاز شد و تا زمان جنگ جهانی اول صابون با صابون سازی پیه یا روغن های گیاهی با یک ماده قلیایی (معمولاً با سودا) ادامه یافت.
در آن زمان اولین مواد شوینده مصنوعی نیز ایجاد شد که نیاز به آنها به دلایل صرفاً اقتصادی دیکته می شد: شیمیدانان آلمانی که به دلیل ترس از کمبود مواد چرب که تا آن زمان از شرق وارد شده بودند، وادار به روی آوردن به این مواد شدند. مشتقات نفت و در سال 1917 ثبت اختراع مربوط به اولین سورفکتانت کاملاً مصنوعی به ثبت رسید. مواد شوینده که به عنوان پشتیبان صنعت نساجی متولد شدند، در ابتدا جایگزین صابون شدند، اما پس از جنگ جهانی دوم - هم برای کاهش هزینه مواد اولیه پتروشیمی و هم برای گسترش ماشین‌های لباسشویی - به سرعت جایگزین صابون شدند. سنتی، که فقط به بهداشت شخصی واگذار می شد.
نحوه عملکرد صابون
بیایید تصور کنیم که کثیفی های چرب و نامحلول در آب به گونه ای به پارچه ها می چسبند که از کشیدن آب به تنهایی جلوگیری می کنند. بنابراین لازم است با ماده دیگری، صابون، مداخله کرد، که تمایل به کاهش نیروهای جاذبه بین الیاف و کثیفی دارد (موادی که این خاصیت را دارند سورفکتانت نامیده می‌شوند ) که راحت‌تر در آب پراکنده می‌شوند. 

صابون - به خصوص اگر قلیایی باشد - بافت ها را در طول زمان تغییر می دهد. علاوه بر این، اگر با نمک‌های کلسیم یا منیزیم، یون‌هایی که معمولاً با غلظت متوسط ​​در آب وجود دارند، تماس پیدا کند، باعث رسوب آن‌ها بر روی الیاف پارچه می‌شود و آنها را سفت می‌کند. به همین دلیل، شوینده های مصنوعی رضایت بخش تر هستند.قرص فینیش شوینده تجاری مخلوطی است که شامل مواد مختلفی از جمله سورفکتانت ها - تنها موادی که خاصیت شوینده دارند -، مواد اکسید کننده مانند پربورات سدیم - با خاصیت سفید کنندگی - و مواد دیگری که اثر نوری رنگ سفید را می دهند، می باشد. زئولیت‌ها، افزودنی‌هایی که کلسیم موجود در آب را جدا می‌کنند، جایگزین پلی‌فسفات‌ها شده‌اند که مسئول اوتروفیکاسیون آب هستند، چیزی که باعث تکثیر غیرعادی انواع خاصی از جلبک‌ها می‌شود.شکستن تعادل یک اکوسیستم استفاده از مواد شوینده توسط مقررات خاص اروپایی به منظور محافظت از محیط زیست و انسان کنترل می شود زیرا استفاده بیش از حد از مواد شوینده همچنین می تواند باعث ایجاد آلرژی یا بیماری های تماسی شود.